GET IN MY CAR

Ang sama na talaga ng mundo. Heto pa ang isang trahedya sa buhay ng asawa ko. Nacarjack kagabi ang kotse niya. As usual, tinutukan na naman siya ng baril at kinuha ang kotse niya. Sandamukal na pares ng mga basketball shoes at sandamakmak na mga gamit ang nasa kotse. Itinakbo na lang ng ganon. Ayokong magcomment dahil wala akong magandang masasabi. Nakikismpatya ako sa malas na nangyari sa asawa ko pero, parang hindi siya natuto sa mga nangyari sa kanya noong isang linggo. Sabado lang nangyari sa kanya iyong panghohold up. Tapos, eto ngayon, wala na siyang kotse, lugi pa siya ng todo-todo sa mga sapatos na kakabili lang niya. Bad luck comes in threes. Eto na ba ang huli sa serye ng kamalasan? Sabi ng mga tao, ipagpasalamat ko na lang na walang nangyari sa asawa ko. Pero, paano ka makakalma kung iyong taong involved ang siya mismong sumusuong sa gyera? Tsk tsk tsk...

Salamat dahil walang nangyari sa asawa ko. Pero, lahat ng ito, karma. Maraming tanong at maraming dahilan kung bakit nangyari ang mga ito sa kanya. Ang nakakairita lang, kapag may nangyari sa akin at sa anak ko dahil sa mga kabobohan ng asawa ko. Karma nga di ba? Kadalasan, hindi iyong tao mismo ang mamalasin. Di bale sana kung siya lang ang babalikan ng gulong ng palad. Wala nang katahimikan...mentras nananahimik ka, mentras ginugulo ng mga tao ang buhay mo. Punyetang buhay ito...

GET RICH OR DIE TRYIN'

Napakarami talagang demonyo dito sa mundo. Hindi lang tatlo, minsan, bawat liko mo, merong nakaabang na taong may sungay. Galit na galit ako ngayon sa mga hayop na ito. Ilang taon na kaming nagpapakahirap at nagtyatyagang makaipon para makabili ng bahay at magkaroon naman ng pera sa bangko. Lahat na yata ng raket, pinasok na namin para lang makuha namin ang aming mga inaasam.

Pero, kung kailan ka nakakaungos ng konti, tsaka magsisidating ang mga malas. Iisa-isahin ko nga lahat ng kamalasan na gawa ng katangahan ng ibang tao para naman maging babala sa mga kaibigan kong nagbabasa nito.

Ang bagyo, kahit iwasan mo, dadating at dadating sa buhay mo. Ilang buwan na akong walang trabaho. Ilang buwan na rin kaming gumagamit ng pera na inipon namin sa bangko. Sumugal kami ng malaking pera para sa ikagaganda ng credit score ng asawa kong sinira ng demonyita niyang anak. Sumugal kami ng malaking pera sa pag-import ng sapatos sa China. Sumugal din kami ng pera sa maraming bagay na hindi namin alam kung may halaga pagdating ng araw o mababasura lang.

Bumilis ang dating ng pera. Salamat sa mga chekwang nagpapadala ng mga sapatos sa amin na kinakahon ko para maibenta sa mga katauhang may pera. Sabi nila, bad luck or good luck comes in threes. Nagbibilang na ako...

Recently, kulang ng apat na pares ng sapatos ang dumating na order sa amin. Magaling silang magremit ng libo-libong dolyar pero para sa apat na pares, hindi sila makagalaw? Laglag sila at nakakita kami ng mga professional kausap--detlyado lahat ng transaksyon. Tapos, noong isang araw, may nagbayad sa amin ng tatlong pekeng $100 bills. The nerve!!! Galit na galit kami pero, saan mo hahabulin iyong mga taong nagbayad noon? Meron lang kaming idea kung saan namin nakuha iyon. Iyong araw ding iyon, nakakuha kami ng balita sa supplier naming meron na silang stock ng isang style ng sapatos na alam naming bebenta kahit ilang dosena pa ang puhunanan namin. Kanina, sa lahat naman ng panahon, nahold up ang asawa ko. May tumawag para sa mga sapatos. Kampanteng pumunta asawa ko sa lugar ng tumawag. Tinutukan daw siya ng baril sa leeg, kinuhanan siya ng anim na pares ng sapatos, pera sa wallet at susi ng kotse. Taranta ako noong tumawag siya. Nakaidlip kami ni Darrell bago siya umalis at noong tumawag siya, nanlambot ang tuhod ko dahil hindi ko alam ang buong pangyayari. Sagsag kami ni Darrell para ibigay sa kanya ang duplicate ng susi ng kotse para makauwi na siya. Napakawalanghiya talaga ng mga tao. Kahit anong buti mo, talagang bibigyan ka ng mga demonyo sa mundo mo para maging demonyo ka rin. Pero, hindi tama. Galit na galit kami pareho sa ginawa sa asawa ko pero, ano ba ang pwede naming gawin kundi mag-abang sa mga newsflash hanggang may mangyari sa lugar na iyon at makita sana ng asawa ko ang litrato noong dalawang hayop na iyon na nakahambalang sa daan, duguan at walang buhay. Alam kong wala na kaming dapat ipanghinayang. Pera lang yon. Sapatos lang yon. Susi lang yon. Hindi nagalusan ang asawa ko. Hihintayin na lang naming bumalik sa kanila ang ginawa nila sa amin dahil alam kong mas matindi ang balik ng karma. Hihintayin ko ang kapalit na swerte nitong trahedyang ito...

THESE BOOTS ARE MADE FOR WALKING

Uso na naman ang boots! Kailangan na namang maghalukay ng mga kahon para mailabas na ang mga VUTS. Nagpipiyesta na naman ang aking mga daliri sa paa dahil hindi na sila masasaktan kapag natisod ako o napatid o nadulas. Well-protected na sila hanggang March.

Lahat naman yata ng kikay na tulad ko, meron kahit isang pares ng boots. Meron akong malaking portrait sa bahay namin, kuha noong ako ay 2 o 3 years old. Nakaboots na ako! Ang patawaring sapatos ay puti at me feathers na pula sa top part. Fashionista, neng! Malay ko bang iyon ang simula ng aking pagiging makikay? Sinundan yon ng picture noong nagmuse ako at pumarada sa kahabaan ng McArthur Highway bilang Ms. USA. Nakaboots na naman ako at! Ang aking kamedyasan ay parang candy cane--red and white stripes(mahanap nga itong picture na ito).

Naging taghirap na ako noong ako ay nag-College. Tumagal ata ng isang taon ang isang pares ng sapatos sa akin. At ang Dr. Marten's na suot ko(ready lagi in case may humalang sa daan ko) ay pamana pa yata ng kapatid ko. Basta, ang alam ko, hindi ako ang binilhan noon. Nagkataon lang yata na ako lang ang nagtyagang magsuot nong napakabigat na sapatos na iyon. Dalawang taon ko yatang gamit yon, o baka mas matagal pa sa akala ko. Lumapat na nga ang paa ko sa Dakmartens na yon e.

Bago ko nilisan ang aking bansang sinilangan, tatlong pares ng boots ang aking pag-aari. Ang aking dakmartens, isang pares galing ng Mendrez at isang pares na walang tatak! Iniwan ko silang lahat sa pag-iingat ng kapatid ko. Sabi ko nga, itapon na ng nanay ko mga gamit ko doon e.

Anyway, panahon na nga ng boots! Naghalukay na ako ng aking baul of shoes. Tagumpay! Nahagilap ko ang aking mga well-loved boots! Syempre, ang tatlo lang ang kulay ng mga boots ko--black, brown and tan. Meron akong dalawang pares ng boots na pangmaong. Magkapareho ng style pero magkaiba ng kulay. Syempre, meron pagn mga nakasingit sa kahon--tatlong pares pa na hindi nagkaroon ng publicity last year. At syempre, ang aking mga KNEE HIGH BOOTS. Ang aking pinakaunang knee high boots ay pinagretire ko na. Hindi na maganda ang porma at medyo hindi ko trip ang sukat. Ang aking favorite pairs, ang aking tan slouch boots, ang aking dalawang black go-go-boots at ang aking brown suede boots. Sila ang apat na maria ng aking koleksyon. Sa sulok ng aking silid, merong dalawang kahon ng knee high boots. Binili ko last year na hindi rin nabigyan ng spotlight. Malamang, maisusuot ko na sila this year, kung hindi papapel ang aking mga pumps. Ibang istorya pa iyon. At ang may kasalanan ay si Abby...next time na ang kwento ng mga high heels!

Basta, excited na ako. Maihanda na nga ang aking mga stockings! Nakakaloka!!!

HOLLABACK GIRL!

Nako! Saan naman ako lulugar sa kalokohang ginawa ko dito? Joy helped me do nice templates tapos, nag-experiment ako. Syempre, gumanda ba? Pero, sobrang mandaot pa ba ao sa magulong schedule ni Joy para magpatulong? Naging Teteng Butingting na ako at eto na. Sa wakas, naayos ko na ang mga margin ever at mukhang hindi binagyo ang aking blog na itech.

Puro kabaklaan lang naman ang mga andito so, pangatawanan ko na ang aking pagiging bading tulad ni Loi, Geoffrey, Hardinel, Mckx...asan na ba ang mga ito at nakaramdam ako ng pangungulila sa mga makembot na nilalang na ito?

Ang alam ko, walang bakla sa pamilya ko nong ako ay isang tutuli pa lang. So, ang unang encounter ko with the beautiful world of badings was when I met Mr. Castillo. I believe I was in the 3rd grade when I had him as my Language teacher. Call me weird but, even if he was the strict gay English teacher who everybody hated, he didn't make me nervous at all. I looked at him more linient than the midget Ms. Rabino(with her 5-inch heels). From then on, I met a lot of gay men from the salesperson at the mall to the waiter at the restaurant to the trainer at the gym.

Then, I went to College. There I met my mentor, Fabian Gutierrez. Yes, he is the gayest gay that you can ever meet in your College life. But, a lot of young girls have crushes on him thinking that he's a real guy coz he always dresses professionally, no loud colors or no "pilantiks of the pinky finger." When you look at him you'll be deceived. When he enters the classroom and starts with his lecture, there goes the fantasies of those girls. He is very soft-spoken and mind you, he speaks well, so well that we joke around imitating his style.

All throughout College, I met more of the gay species. I had the privelege to meet the dean of College of Arts and Sciences, the instructors of the department, about 4 of them(special mention to Dindo Danganan who was like a second mentor to me and who never gave me a grade lower than 2.0--the other 3, I'd rather keep their identities).

Then I came across Geoffrey. He majored Mass Comm and was with the group of beautiful girls almost all the way till we graduated. He was mistaken a model by my mother. He takes care of his skin and so obsessed with his own body. He can really be mistaken as a SHE. I adore him not because he's a pretty boy but because he knows what he wants and is confident and comfortabel with who he is.

Edsamail days, I met Max. He prefers us to spell his name as Mckx. He wears the thickest foundation you can ever find on a person's face in our office(no match with Peachy's). He is so gay but he is also a true gentleman. He may be carrying a girl's heart in his chest but his mind still has that trait of a guy who opens doors for us and lets us go first at the ATM...last time I heard, he is still in Dubai.

Sometimes, when I think of them and the good memories they left me, I can't help but smile. They might be out of the norm and they might be criticized or discriminated by other people. But, here are human beings who happen to be gay. For me, being gay is not a disease. It is simply a condition these people are in. But, being a gay man is so different from being a gay woman or a lesbian.

I have a totally different view on lesbians. A gay man, I believe, is easier to accept in this cruel world than a gay woman. Call me a hater or a discriminator against lesbians but, however people define my stand on it, I will not bend. If i have a teacher or an instructor who's a lesbian, I'd be fine with it. But, if I found out that one of my girl friends is gay, I probably wouldn't mind as long as they respect my turf. For all I know, I might be a gay woman. No one can really tell if they are or not unless they develop this liking towards men's stuff or towards other girls. Maybe I am gay. I subscribe to women's fashion magazines. I look at how girls dress and walk and talk on TV. But, if I will base lesbianism with the things I do, I would say all women are gay. So, I'm eliminating that possibility in my life.

There's this girl who I know is developing into a very pretty woman. She is well-loved by her family. She has a sister who loves her to death and who spoils her as much as she can handle. But, there's one problem. Instead of liking boys, she is getting hooked on liking girls. A very pretty girl trying to flirt with lesbians. A very sweet girl trying to hook up with the same gender.

My say on this? N-A-S-T-Y! Hate me for this but, to all those lesbians, good luck but, it's different when you know one who is trying to be with a lesbian. I don't hate them but, I don't like the idea of having one in the group or knowing one. I am so fine with just hearing about them but to personally know one or know a girl they m-u with? Please!

I grew up to be the bitchiest rebel in the family. I learned I was the bitchiest student in school. So, naturally, I can bitch around everywhere if I want to. I have made a lot of mistakes because of my attitude towards life but, one thing's for sure. I won't play saint because some people I know think they are not doing anything wrong. I won't go to church everyday to pray for her salvation.

I don't have problems dealing with gays and lesbians but I might be more bias to gay men...they have my vote. They do stupid things but they still look smart for doing them. No offense to lesbians. They do smart things but they still look stupid. What is with the deep manly voice? What is with the manly walk? What is with the white shirt and polo look? I don't care what people would say. But, in my own opinion, they just don't do it good. If they want to portray as men, then, be a normal man. Gosh! I've seen lesbians who are sexier than the girl they go out with. The same as gay men. I've seen gay guys who have more muscles than the guys they date.

Well, as they say, to each his own. Trip-trip lang yan. I might as well say kung saan kayo masaya, doon kayo. Pero, doon sa kilala kong nagtitrip sa tomboy, sayang ka. Ang ganda mo pa naman. I probably would hate the idea if you get a boyfriend and he makes you cry pero, I'd rather have that scenario than you having a lesbian treat you like trash!