condolence to the family of one of my TRUE friends...kuya mhyke, as we fondly called him(with an EICH-H baga) bispren AGNES' brother passed away august 26, 2004. he was 29 years old.

in times like, this ika nga, you need a JUICY. i truly feel for agnes. i know she is strong pero, kahit bakal ka, talagang may panahong yuyuko ka to grieve. i apologized to her because i am not good with this thing. nong magkausap kami sa phone and nong magkachat kami sa ym, sinabi ko sa kanya na wala akong alam na sabihin. hindi ako praktisado sa mga ganitong kalamidad sa buhay. isang yakap to comfort a grieving person is the only way i know. kaso, malayo ako kay agnes. i offered prayers for the eternal repose of her brother's soul and for her for more strength. agnes will recover, like each one of us who lost a loved one, a father, a mother, a brother, a sister, a husband, a wife, a boyfriend, a girlfriend but, i know, it takes a lot of courage to finally say GOODBYE.

this reminds me of my Daddy. hanggang ngayon, believe it or not, wala pa akong real grieving time. paminsan-minsan, luluha ako, iiyak, ngangawa dahil meron akong maaalalang sobrang good memories ng Daddy ko. alam ko, nasa denial stage pa rin ako. tipong alam kong wala na siya pero at the back of my mind, alam ko ring kahit pagbali-baliktarin ang mudo, hindi ko matatanggap na wala na siya. mixed emotions. lahat ng sayang nararamdaman ko ngayon, dahil lahat yon sa mga taong nakapaligid sa akin--asawa ko, mga anak ko, mommy ko, mga kapatid ko, inang ko at ibang kamag-anak at kaibigang alam kong walang sawang nagdadasal para lagi pa rin akong strong. maraming-marami akong gustong gawin pero, kulang ang mga resources na hawak ko ngayon. ika nga, hindi pa kayang bumuhay ng pamilya.

sino ba ang hindi nahihirapan sa buhay...feeling ko tuloy, napakareklamador ko. ramdam ko, masyado akong nagseself pity. pero, mas ayos na ako sa ganitong kondisyon. kesa naman magyabang ako, kesa naman magmalaki ako. may mga taong nabubuhay sa ganon. wala akong tutol pero, ang sa akin lang, walang kahihinatnan ang mga taong walang alam gawin kundi maliitin ang mga tao sa paligid nya at maghari-harian o reyna-reynahan at sumakop ng teritoryo.

meron akong pinagdesisyunan noong College pa ako. sa maniwala kayo't sa hindi, marami akong natutunan sa mga taong nakapalibot sa kapatirang tinuturing kong pamilya hanggang sa ngayon. mga simpleng bagay na tumatak sa utak ko. mga simpleng pamantayan sa paghubog ng pagkatao. lalim naman nito masyado. malalim nga, tagos naman sa buto.

hanggang sa muli kasi, kailangan kong magbeauty rest. para glowing ang dyosa pagkagising!